Blog o inwestowaniu, grze na giełdzie, rozwoju osobistym, przemyślenia na temat egzystencji, poszerzanie świadomości. Czasem trochę o żarciu i bieganiu - życie :)
Napisz do mnie: deedees małpa o2 kropcia pl
Inwersja krzywej rentowności (rentowność 10-letnich obligacji skarbowych USA minus rentowność 2-letnich) zrobiła w ostatnich latach karierę. Skutecznie przewidziała krach 2020. Potem wpuściła w maliny analityków na początku 2023, kiedy powszechnie spodziewano się bessy.
Obecnie wobec nieustępliwej wspinaczki amerykańskich indeksów giełdowych jej popularność przygasła. Czy słusznie? Spójrzmy na krzywe rentowności 10-latek względem pozostałych obligacji:
Gwałtowny odwrót krzywych z ujemnych terytoriów może zapowiadać deflację. To zaskakujący wniosek w środowisku narracji o upadku walut i wędrówce złota oraz akcji do nieba.
Co może być głównym czynnikiem? Zapaść na rynku nieruchomości w drugiej największej gospodarce świata: Chinach. Podobno mają tam mieszkań na 2 miliardy ludzi. Globalni i lokalni pożyczkodawcy z ostatnich kilkunastu lat drżą o swoje bilanse.
W ostatnich tygodniach sporo narzekania na polską giełdę. Stany codziennie biją szczyty a u nas słabizna.
Sprawdźmy wykresy - porównam polskie małe spółki z SWIG80 oraz amerykańskie z Russel2000 (fundusz IWM):
Faza 1: listopad 2021-październik 2022
Oba indeksy spadają synchronicznie.
Faza 2: październik 2022-październik 2023
SWIG80 w hossie, IWM trend boczny zakończony fałszywym wybiciem w dół.
Faza 3: październik 2023-lipiec 2024
Oba indeksy rosną w miarę synchronicznie.
Faza 4: od lipca 2024
SWIG80 opada, IWM wspinaczka.
Wniosek:
Polskie akcje przez cały rok rosły podczas gdy amerykańskie stały w miejscu.
Hipoteza:
SWIG80 wyprzedza IWM. Nie ma co sugerować się zachowaniem Ameryki, bo możemy przez kilka miesięcy być już w bessie nim amerykańskie spółki pokażą słabość.
Sprawdźmy czy zależność występowała historycznie. Na warsztat biorę indeks NYA (NYSE Composite Index), dzielę go przez SWIG80 i porównuję z SWIG80:
Widzimy jak dołki proporcji niemal idealnie wyznaczały szczyt na SWIG80 i start bessy. Tylko sierpień 2010 roku potrzebował jeszcze 8 miesięcy do końca hossy, aczkolwiek indeks małych spółek niewiele już urósł.
Kiedyś regularnie pisałem o diecie jako lekarstwie na choroby i stylu życia. Wydawało mi się, że po przeczytaniu popularnych książek, wgryzaniu się w blogi i artykuły prasowe, a przede wszystkim po przećwiczeniu większości rozsądnie brzmiących rad na sobie i wyleczeniu schorzeń laryngologicznych w 2000 roku, mam coś do powiedzenia.
Potem przestałem pisać. Po pierwsze: wszystko co miałem do powiedzenia, powiedziałem. I te teksty nadal są według źródeł, które najbardziej mnie przekonują, aktualne. Od 2011 jestem wegetarianinem, z różnym natężeniem dążenia ku czysto roślinnej diecie i odchyleniami ku nabiałowi. Cóż, uprawianie sportu wytrzymałościowego i sporadyczna słabość do lodów nie idą w parze z niskoenergetyczną żywnością. Za każdym razem jednak, gdy jadłem zbyt dużo przetworów mlecznych i jaj, kończyło się to u mnie stanami zapalnymi. Wtedy wracałem do niskoprzetworzonych pokarmów roślinnych i czułem się dużo lepiej - do czasu, gdy musiałem przygotować się do jakiegoś ultra górskiego, w dodatku zimą. Te zmagania jeszcze opiszę, bo chcę podsumować lata łączenia diety ze sportem, postami i terapią zimnem.
Drugi powód nie pisania o odżywianiu to zalew badań naukowych w mediach. Na każdą tezę można znaleźć jakieś badanie potwierdzające i inne, które jej zaprzecza. Siedzę w temacie odżywiania od 24 lat i im więcej tego wszystkiego czytam, tym bardziej widzę swoją niekompetencję i wycofuję się. Z drugiej strony mam coraz więcej argumentów za trzymaniem się tego, co jest głoszone od dziesiątek lat. Po prostu wszystko ma niezliczone odcienie, okna czasowe, w których jest dla nas pożyteczne i poza którymi zaczyna szkodzić. Jakie wnioski można wyciągnąć z badania, które trwało 3 miesiące i dowiodło, że zmieniły się na korzyść określone parametry krwi? A co będzie po 3 latach?
Dzisiaj postanowiłem zabrać głos w sprawie modnych od kilku lat diet niskowęglowodanowych. Diety keto i low carb zyskują na popularności, bo pozwalają w dość krótkim czasie schudnąć i pozbyć się chronicznych dolegliwości. Rozumiem ten zachwyt, bo sam w 2000 roku przeżyłem coś podobnego po odstawieniu cukru, mleka, mąki i soli pod wpływem książki Tombaka. Kiedy wyleczysz się dietą i ćwiczeniami ze schorzeń laryngologicznych, które uprzykrzały ci całe dotychczasowe życie, a konwencjonalna medycyna nie mogła nic poradzić poza doraźną ulgą po zażyciu koktajlu lekarstw, stajesz się osobą wierzącą. Otwierasz się na testowanie różnych, często nierozsądnych, czasem niebezpiecznych koncepcji. Skoro prosty "protokół" w 3 tygodnie dokonał to, czego od lat nie mogła medycyna, zaczynasz wierzyć, że możliwe jest wyleczenie dowolnych schorzeń.
Niestety, nasze organizmy nie są w stanie wszystkiego zregenerować. Czasami zanik, zwłóknienie jakiegoś organu wyłącza go na dobre i nasze przeżycie zależy od lekarzy. Bardzo chcę do tego nie dopuścić, stąd od początku skupiam się na poszukiwaniu tego, co działa w skali dekad.
"Spiskowa" piramida
Uwaga: w poniższym tekście stosuję uproszczenia i przejaskrawienia. Zdaję sobie sprawę, że wielu dietetyków popierających diety niskowęglowodanowe zjadłoby mnie argumentami. Niemniej w dalszej części zamieszczę źródła, których krytykę chciałbym posłuchać.
Fundamentem wykładów o dobroczynności diety keto jest rzekomy spisek przemysłu cukrowo-margarynowego sprzed kilkudziesięciu lat, który o wszystkie choroby obwinił tłuszcz odzwierzęcy. Od tego czasu ludzie porzucili jedzenie mięsa na rzecz przetworów mącznych z olejami roślinnymi i obserwujemy eksplozję zawałów, cukrzycy, raka i innych schorzeń cywilizacyjnych.
Symbolem spisku jest piramida żywieniowa oparta o węglowodany (warzywa, owoce, pieczywo, kasze, strączki):
Rzekomo dzisiejsze owoce i warzywa nie mają witamin, owoce to głównie cukier, który powoduje wyrzuty insuliny i prowadzi do insulinooporności a w konsekwencji cukrzycy.
Problem z tymi wywodami jest taki, że dieta przeciętnego Amerykanina, na którym robione są badania, jest kompletnie, zupełnie, absolutnie inna od rekomendowanej przez państwowe instytucje. Prędzej wygląda tak:
Nie dziwi zatem, że kiedy odstawi się wszystko, co ma cukier (słodkie napoje, słodycze), mąkę (naleśniki, pizze, makarony, chleb tostowy, bułki) i co jest smażone na oleju roślinnym (czipsy, frytki, przekąski), pozytywne efekty zdrowotne pojawiają się niemal z dnia na dzień.
Zerknijmy teraz jacy ludzie współtworzą piramidę żywieniową (traktowaną jako kompromis między tym co powinniśmy jeść, i tym co ludzie chcieliby jeść, a co i tak nie jest przestrzegane).
Trwające 75 lat badanie, angażujące setki lekarzy i naukowców:
Film ma 25 minut. W ogóle polecam kanał Plant Chompers, szczególnie sekcję, w której autor debunkuje dietetycznych guru i influencerów. Obejrzyjcie, wyciągnijcie wnioski sami.
Co zostaje po odstawieniu źródeł węglowodanów? To, co składa się głównie z białka i tłuszczu: nabiał i mięso, do tego jakaś zielenina, kilka wybranych warzyw i jeszcze mniej owoców. Zdecydowana większość kalorii ma pochodzenie odzwierzęce. Wiem, że istnieją diety roślinne low carb, ale w tym momencie analizuję talerz przeciętnego keto neofity.
Ketony vs rak
Moje okresy flirtowania z nabiałem zbiegły się z falą filmów o insulinooporności. Latem w trakcie upałów miewam zgony po posiłkach, więc zacząłem doszukiwać się problemów z absorpcją cukru. Zmniejszyłem spożycie owoców, potem jak to niewiele zmieniało, odstawiłem kawę. Teraz zaczynam podejrzewać, że po prostu tak reaguję na upał. W każdym razie włączenie jaj, kefiru, jogurtu do codziennej diety oraz uzupełnianie deficytów kalorycznych oliwą za każdym razem kończyło się nawrotem stanów zapalnych w ciągu kilku dni. Wracałem zatem do diety węglowodanowej i dolegliwości ustępowały.
Dlaczego w ogóle eksperymentowałem z low carb? Jakiś czas temu Bartek Czekała udzielił bardzo ciekawego wywiadu, w którym przybliżył jak komórki nowotworowe odżywiają się glukozą i glutaminą:
Linkuję wywiad, bo nie chcę pomieszać terminów. Wniosek z wywiadu jest taki, że gdyby w trakcie terapii odżywiać się tłuszczami, czyli komórki zamiast glukozą żywiłyby się ketonami, to byłaby szansa zagłodzić komórki rakowe.
To bardzo ciekawa teoria i gdyby dotknął mnie lub kogoś bliskiego nowotwór, zacznę ją intensywnie zgłębiać. Ostatnio jednak trafiłem na materiały o ryzyku długotrwałego stosowania diety niskowęglowodanowej.
Glukoza z białka i blokujący efekt tłuszczu
Youtube podrzucił mi kilka wywiadów z twórcami kanału Mastering Diabetes. Tutaj pierwszy raz zetknąłem się z opisem w jaki sposób wysokie spożycie tłuszczu powoduje skoki cukru po zjedzeniu np. banana (nadmiar tłuszczu wnika do komórek mięśni i wątroby i blokuje wchłanianie glukozy, przez co ta dłużej utrzymuje się we krwi):
Wpływ dodania 60 gr tłuszczu do posiłku na poziom glukozy we krwi
Co gorsza, jeśli posiłek jest białkowo-tłuszczowy, efekt jest wzmocniony, ponieważ przez 8 godzin od spożycia organizm zamienia na glukozę (glucogenic amino acid) 20-40% białka:
W ten sposób będąc na diecie ketogenicznej, spożywając ledwie 10% kalorii z węglowodanów, można nieświadomie nabawić się insulinooporności!
Cały wykład znajduje się tutaj:
Bonus - test długowieczności
Na koniec polecam obejrzeć serię 3 filmów o tym, jak długo żyli krzewiciele różnych teorii żywieniowych. To właśnie jeden z tych powodów, dlaczego zawsze wracałem do roślin. Mimo, że nie mam pamięci do wszystkich mechanizmów przedstawianych przez lekarzy, nie potrafię ich weryfikować, nie mam problemu z dostrzeżeniem oczywistości:
Wniosek?
Jakkolwiek jestem przekonany, że żyją sobie w świetnym zdrowiu 100-latkowie na diecie keto, dla szerokiego społeczeństwa najzdrowsza jest dieta oparta w większości o niskoprzetworzone rośliny. Low carb nie jest panaceum na długie, zdrowe życie, ale może być świetnym rozwiązaniem, kiedy chcemy wyjść z otyłości, insulinooporności, początków cukrzycy. Potem jednak zdecydowanie szukałbym zdrowej diety opartej o węglowodany złożone. Kolejna wielka nadzieja to antyrakowe właściwości ketonów.
Ostatnio nie mogę zebrać się do pisania. Mam kilka tematów: klimatyczny maraton, jak przygotować się do recesji, ponad rok testowania różnych koncepcji wzmacniających organizm (lub jak się okazało osłabiających - albo przynajmniej posiadających złożone konsekwencje).
Najłatwiej pisać o rynku, więc w celu odświeżenia sytuacji machnę krótkie podsumowanie tego, co zdarzyło się w ostatnim czasie.
Wygląda na to, że materializuje się podstawowy scenariusz (na przykładzie SWIG80):
Teoretycznie szansa na powtórkę 2011 jeszcze jest, ale odbicie w sierpniu było zbyt długie.
W tym czasie kontynuowałem rozbudowę portfela defensywnego:
- waluty, obligacje, s-ki na akcje,
oraz wróciłem na KPL po świetnych wynikach. To obecnie moja główna pozycja akcyjna, z którą zostaję na bessę i zamierzam uśredniać na panikach (i w zależności od rozwoju sytuacji redukować na podbitkach).
Celem jest już dowiezienie wyników z 2024 i jeżeli rynek da okazje, to rozegranie czegoś na wysokiej zmienności.
Podsumowując:
Na razie sprawdza się projekcja wedle której powinniśmy dryfować do końca października przed poważniejszą falą wyprzedaży.
Przychodzi też czas podsumowań minionej (?) hossy. Posłużę się w tym celu strategią zdefiniowaną jako "weź do portfela spółkę, która znajduje się w 10% swoich najlepszych rocznych stóp zwrotu". Nie będziemy jednak patrzeć na zwrot z takiej strategii tylko procentowy udział spółek z GPW, które wchodzą do takiego portfela:
Nie ma tu zaskoczenia, że miniona hossa była jedną z najsłabszych jeżeli chodzi o szerokość rynku. Kluczowym składnikiem zarabiania w latach 2022-2024 była restrykcyjna selekcja, ponieważ tylko w pierwszej połowie 2023 roku rynek rósł szeroką ławą. Od sierpnia wiele spółek technicznie zaczęła już spadać.
Co zwiastuje słabość hossy 2022-2024? Przyszłe kłopoty, kolejne lata umieralni na GPW, czy może płytką bessę, jakieś podwójne czy potrójne dno? W pierwszej połowie dominującą narracją wobec bessy w Stanach w 2022 była recesja na skutek odwrócenia krzywej rentowności. Obecnie wrócił temat i każdy pisze o zawracającej krzywej i wynikającej z niej recesji - ale z tego co widzę, to raczej zakłada się, że tym razem będzie miękkie lądowanie.
Zawsze może też być recesja, a akcje mimo to mogą rosnąć - jak to się dzieje w Niemczech:
Na WIG można znaleźć wiele atrakcyjnie wycenianych spółek. Wysokość dywidend jak w dołkach bessy:
Powiem wam, że od dawna nie byłem tak skołowany. Im bardziej rynek zachowuje się zgodnie z projekcjami, tym bardziej jestem przekonany, że w kluczowym momencie zrobi mnie w konia. Ale im więcej patrzę w wykresy, tym bardziej widzę, co widzę: rynek zaczyna spadać.
Wysoka zmienność przy formowaniu ekstremum to ABC giełdy. Zagranica kontroluje obecnie 2/3 GPW, dlatego w krótkim terminie mogą zrobić z dużymi spółkami co zechcą.
Z drugiej strony - jeśli rządowi nie uda się wprowadzić dopłat do mieszkań, ich ceny zaczną spadać i zniknie popyt spekulacyjny, co jeszcze nakręci spadki. Dodajmy do tego spadającą rentowność obligacji, kiedy ruszą obniżki stóp. To może przekierować gigantyczne oszczędności na giełdę, gdzie jak widać po dywidendach zwrot jest znacznie wyższy niż z wynajmu.
Mamy zatem niezły miks: potencjalna recesja i hossa płynnościowa z oszczędności. Zapraszam do dyskusji.
1. Gdyby projekcja miała dalej się sprawdzać, lokalny dołek na akcjach wypada ok. 20 sierpnia, potem odbicie do początku listopada i nowa fala wyprzedaży (akurat po wyborach w USA).
Widać też, że potencjał spadków w tym roku został już w dużej mierze wyczerpany.
2. Scenariusz spadkowy ala 2011, który zasugerowały moje narzędzia "AI". Opublikowałem go 20 lipca na X:
Zsynchronizowałem więc daty szczytów i mamy coś takiego:
Czekałem na korektę spadków, żeby zbudować pozycję z shortów na odbiciu, ale muszę wziąć i taki scenariusz pod uwagę, że piątkowa luka spadkowa jest początkiem głębszego załamania, jak w 2011. Krach zaczyna się wtedy, kiedy nagle puszczają wsparcia i wszyscy rzucają się do ucieczki. Zazwyczaj jednak wsparcia trzymają i piątkowa luka może kończyć sekwencję spadkową jak w listopadzie 2021:
Scenariusz "2011" ma u mnie mniejsze prawdopodobieństwo realizacji, niemniej musiałem się i na niego przygotować, wszakże i opcja 1) zakłada jeszcze ponad 2 tygodnie do dołka.
Pisałem ostatnio o przesuwaniu środków ze sprzedaży akcji do walut. Jest to na razie ruch wbrew trendowi, oparty o cykle a nie technikę, która pokazuje siłę złotego względem wszystkich globalnych walut.
Postanowiłem stworzyć indeks złotego w oparciu o wszystkie sensowne światowe waluty, czyli takie, które nie spadają permanentnie i nie są przywiązane np. do dolara. Wybrałem następujące pary:
Otrzymałem całkiem zgrabny wykres za ostatnie 28 lat:
Kształt wykresu jest wyraźnie skorelowany z głównymi parami typu EURPLN czy USDPLN. Co mnie jednak zaskoczyło, to siła PLN na wykresie ADLINE (advancing-declining):
Okazuje się, że PLN częściej rośnie względem innych walut niż spada i ten trend jest trwały w badanym okresie.
Jeśli dodać do tego fakt, że zdecydowana większość światowych walut, często całkiem popularnych jak rubel, rand, lira, rupia czy beryl spadają raczej permanentnie względem złotego, okazuje się, że mamy całkiem stabilny pieniądz.
Obserwuję jednak ostatnio pewne zjawisko: Polska zaczęła pojawiać się w mediach jako przykład sukcesu. Widziałem porównania PKB mierzonego parytetem siły nabywczej na mieszkańca do Wielkiej Brytanii czy Japonii. sugerujące, że dogoniliśmy te państwa. To jest niestety iluzja. Gdzie nasza Toyota, Honda, Suzuki, Mazda czy Sony?
Jesteśmy w przededniu demograficznej katastrofy, którą opisywałem w cyklu "Depresja 2025". Silny złoty hamuje eksport i dobija lokalną turystykę, bo okazuje się, że taniej spędzimy wakacje w Turcji czy Egipcie, których waluty straciły 70% wartości w ciągu 3 ostatnich lat niż w Polsce. Mieszkania i domy mamy droższe niż państwa basenu Morza Śródziemnego.
16 lat temu Hiszpanię, Portugalię, Włochy i Grecję globalny kryzys finansowy dotknął szczególnie dotkliwie ze względu na bańkę na nieruchomościach i spadającą demografię. Mieliśmy czas, żeby się przygotować, ale tego nie zrobiliśmy (znowu odsyłam do cyklu "Depresja 2025"). Ponieważ państwa te nie posiadały już własnych walut tylko euro, nie mogły zdewaluować pieniądza i zostały skazane na wieloletnią deflację. Nie sądzę, żeby takie rozwiązanie przeszło w Polsce. Wszystkie znaki na niebie wskazują, że obecny rząd będzie kontynuował politykę poprzedników polegającą na drukowaniu pieniędzy, żeby nie dopuścić do upadku eksportu i spadku cen mieszkań. W efekcie ceny i pensje będą rosły, a złoty będzie osłabiał się względem głównych światowych walut.
A co wy sądzicie? Jakie widzicie luki w moim rozumowaniu?
Zapraszam do zabawy: proponujecie spółkę, wpisujecie swoje przewidywania, scenariusz zagrania, a ja dodaję do tego moją analizę techniczną. Ten wpis będzie kontynuowany w miarę jak dojdą kolejne analizy.
1. PKP Cargo
Gieldowox ostatnio często o niej wspomina, więc wklejam mój wykres:
Aktualnie podchodzimy pod opór 18 zł. Kolejny: trend spadkowy na 23. Dla mnie niestety no-go, zbyt wiele razy sparzyłem się na państwowych spółkach, żeby grać tu pod długoterminowe kupno.
2. XTB
Tutaj dużo nie wyczaruję. Trend wzrostowy jest tak mocny, że mogę tylko patrzeć na wsparcia. Silny poziom obrony widzę na 45 zł.
3. RNK
Ładne sygnały były. Dla mnie już za późno, ale jeśli ktoś trzyma, to jest szansa na kontynuację ruchu do górnego ograniczenia konsolidacji z dystrybucji 2010-2014 na ok. 11.80 zł.
4. JPYPLN
Potencjał ok. 30% do poziomu "równowagi" na 0.032. Podobno ich dogoniliśmy w PKB na mieszkańca mierzonym parytetem siły nabywczej. To gdzie nasza Toyota, Honda, Suzuki, Mazda, Sony?
5. ENG
Opór w okolicy 14.20 nieprzypadkowy: zniesienie fibo i szczyt z 2017. Trochę posurfowałem na tym papierze od 8 zł, na ten moment bez pozycji.
6. ELT
Wykres nieuwzględniający dywidend pokazuje potencjał spółki do przetestowania szczytu sprzed lat na 56 zł. Zachowanie w zbliżającym się cyklu bessy pokaże czy warto tu zagrać. Gdyby kurs zniósł 50% hossy (ok. 19.50), byłoby tu ładne technicznie miejsce do zajęcia pozycji.
7. ATT
W 2021-2022 jeden z filarów mojego portfela, któremu pozwoliłem najpierw urosnąć ponad 50%, po czym ładny zysk zamieniłem na niewielką stratę. Na 16.16 wsparcie i na razie obstawiam, że zostanie wybite dołem. Tam będę wypatrywał hiobowych wieści i okazji do kupna paniki pod spekulacyjne zagranie. Jeśli zmieni się otoczenie rynkowe (embargo na rosyjskie i białoruskie nawozy), skoncentruję pozycję.
8. ASB
Od roku kurs znajduje się w konsolidacji, którą interpretuję jako dystrybucję (nastąpiło wybicie dołem). Najbliższe wsparcie na 15 zł.
9. RLP
Kurs przypomina wykres EKG. Wsparcie na 4.6 powinno wytrzymać i kurs ma szansę zawrócić na 9 zł gdzieś w 2026.
10. WLT
Trend spadkowy, wsparcia blisko. Zakładam, że wieloletni kanał wzrostowy zostanie wybroniony na ok. 5 zł (podobnie jak konsola na RLP), jeżeli nie będzie jakiegoś czarnego łabędzia ze strony Rosji.
11. PZU
Konsolidacja, podwyższona zmienność. Na razie nie widzę kierunku wybicia.
Dokładnie rok temu opublikowałem indeks śmieci złożony z narodowych czempionów. Wybrałem spółki strategiczne Orlen, KGHM, JSW, Energa i Azoty. Od razu zaznaczę, że termin "śmieci" odnosi się do postrzegania tych spółek przez pryzmat drobnych inwestorów, którzy zostali oszukani przez Skarb Państwa. Polski rząd najpierw sprzedał Polakom te spółki po wysokich cenach, po czym serią mniej lub bardziej bezczelnych (Energa, JSW) pomysłów drenuje je z kapitału i kpi z drobnicy domagającej się chociaż dywidend, bo na zarobek ze wzrostu kapitalizacji nie mają zazwyczaj co liczyć.
Cóż, mój plan wyzbierania spółek wycenianych razem na 40% wartości księgowej i sprzedaży ich 100% wyżej, kiedy będą wyceniane na 80% wartości spalił na panewce. Na JSW straciłem (trzymam dalej, uśredniłem po ok. 26 zł), Orlen sprzedałem na 0, Azoty i Energa miały mały udział, więc na pierwszej trochę straciłem a na drugiej trochę zarobiłem (obie sprzedane). Najlepiej wyszedłem na KGHMie, na którym skoncentrowałem pozycję i skeszowałem 1/4 po ruchu 110->150. A zatem posiadam 2 spółki z inicjalnej pozycji.
Obecna c/wk dla indeksu to 0.5, zatem w rok można było mimo wszystko zarobić 25%:
Aktualna strategia:
- JSW: zakładam, że ubijamy dno, więc jeśli spadnie w okolice 26-28, znowu uśrednię i oddam w okolicy 31-32. Kilka kółek i pozycja wyjdzie na 0 przy cenie 30 zł. Nadal liczę, że sprzedam papier wyżej.
- Azoty: spółka padła ofiarą rosyjskiej agresji i polityki UE. Unia nałożyła sankcje na rosyjski gaz, ale nie na rosyjskie i białoruskie nawozy, do produkcji których tenże gaz jest kluczowym składnikiem. Dlatego zostawiam spółkę w obserwowanych, bo choć jej sytuacja wygląda tragicznie, zawsze jest szansa, że UE zejdzie ze ścieżki likwidacji europejskiego przemysłu.
- KGHM: to moja największa pozycja. Potwierdzony trend wzrostowy. Patrzę na wykresy miedzi i srebra za ostatnie 20 lat i widzę tu szanse na przynajmniej kilka miesięcy wzrostów w ramach impulsu tej hossy.
Piątkowy sygnał
W piątek przed południem napisałem komentarz:
Dzisiaj wypada według mojej projekcji z grudnia zeszłego roku ostatni moment na sprzedaż małych/średnich spółek i kupno walut. Nie zachęcam, sam mam wątpliwości, ale zabezpieczyłem pozycje i zdywersyfikowałem się na taką ewentualność.
To nie jest jakiś mocny sygnał. Ot projekcja z grudnia zeszłego roku zapaliła początek spadków na małych spółkach i lokalną słabość na walutach.
Kupiłem więc trochę walut, chociaż jak pisałem wcześniej, główne zakupy planowałem na USDPLN za 3.60 i CHFPLN po 4.20. Jest duże prawdopodobieństwo, że będzie z tymi zakupami jak rok wcześniej z indeksem śmieci: za wcześnie :) Mam nadzieję, że nie o cały rok.
Zamknę pozycję szybciej, gdyby zadziałał wzorzec: dołek w lipcu, górka na przełomie września/października.
To tyle ode mnie. Trzymajcie się, pilnujcie kapitału, rozgrywajcie zwycięskie partie. Rynek zawsze daje okazje. Nie musisz być dobry w każdej fazie rynku. W 2023 byłem ultra bykiem, gwizdałem na recesję i z niedowierzaniem patrzyłem na graczy wciąż szukających okazji do gry na spadki. Ale teraz role się odwróciły: to ja się boję, sprzedaję za szybko lub kupuję za mało i nawet otwieram pozycje przeciwko trendowi (waluty). Z kolei ci gracze surfują na pionowych trendach i odrabiają z nawiązką.
W książce opisałem swój system AST, obecne pozycjonowanie jest jego kwintesencją. Ważne, żeby rok w rok działał procent składany.
Wpisy z ostatniego miesiąca to wyszukiwanie kolejnych znaków końca hossy. To nie oznacza, że chcę upolować górkę - proces formowania szczytu może trwać cały rok. Ekstrema cykli są integralną częścią mojego systemu, ponieważ określają moje szanse przetrwania w przypadku popełnienia błędu.
Przykładowo: pomyliłem się w ocenie sygnału w lipcu zeszłego roku, biorąc go za szeroko-rynkowy impuls hossy. Wkrótce rynek wszedł w kilkumiesięczną korektę, z której wiele małych spółek w ogóle się nie podniosło. Mimo tego zamknąłem rok 2023 z dobrym wynikiem, ponieważ cykl hossy wchodził dopiero w fazę dojrzałą i miałem szeroki margines bezpieczeństwa.
Obecnie sytuacja jest inna: cykl jest dojrzały i w każdym momencie może przyjść silna fala wyprzedaży, po której wiele spółek się nie podniesie przez kolejny rok, dwa a może nawet nigdy. Błędy na tym etapie są bardzo kosztowne.
Bazowo zakładam, że do wyborów w USA powinniśmy być względnie bezpieczni. Wciąż liczę na fazę surowcową, w której klasycznie urośnie ropa, co pociągnie za sobą recesję i obniżki stóp procentowych. Tyle teoria, życie jak zwykle narysuje scenariusz, który wszystkich zaskoczy.
Jeden z sygnałów potencjalnie wyprzedzających to korelacja przeciętnej spółki do indeksu. Stworzyłem indeks spółek z NYSE i dwa wskaźniki: korelacja 100-sesyjna przeciętnej spółki do indeksu i korelacja 30-sesyjna:
Jak widać w trakcie formowania cyklicznych szczytów coraz mniej spółek chodzi podobnie do uśrednionego z nich wykresu. Ale gdy przychodzą spadki, zdecydowana większość synchronizuje się z otoczeniem i korelacja rośnie.
Rekordowo niskie odczyty na tym wykresie nie są niestety miarodajne, ponieważ ten wykres powstaje na danych, które zbieram od ok. 2 lat, więc podlega silnie błędowi przeżywania. Spółki co chwila wypadają z NYSE, coraz mniej z nich ma wieloletnią historię, także im głębiej wstecz, tym mniejsza próbka i bardziej zaburzone wyniki.
Co w praktyce oznacza dla mnie zachowanie tego wykresu?
1. Szeroki rynek w USA pokazuje oznaki słabości. Nie dość, że nie zbliżył się do poziomów z 2021, to rzuca się w oczy jak silna była wyprzedaż na przełomie marca i kwietnia. Coś zostało wtedy złamane na rynku, ale jest skutecznie maskowane siłą S&P500 i NASDAQa. Dorzućmy do tego sezonowość VIXa i zapowiadają się kolejne gorące wakacje:
2. Pozycja w gotówce przekroczyła 50% i szukam sposobu na efektywne ulokowanie. Mam dysonans, ponieważ chciałbym kupić obligacje, ale powinna wystartować jeszcze faza surowcowa, która generuje inflację i spadki na obligacjach.
Zmierzmy relację między amerykańskimi obligacjami 10-letnimi (poprzez wykres T-note), ropą crude, złotem i indeksami NASDAQ oraz S&P500:
Wykres powstał poprzez porządkowanie co miesiąc indeksów od najsilniejszych do najsłabszych w ostatnich 12 miesiącach. Zatem na dzień 15.06.2024 najlepszą stopę zwrotu za ostatnie 12 miesięcy przyniósł NASDAQ, potem S&P500, złoto, ropa i najsłabiej zachowały się obligacje 10-letnie.
Tworzę z tego indeks podobieństwa obecnego układu do historycznych comiesięcznych zestawień (czerwony) oraz wersję uwzględniającą także trendy (pomarańczowy):
Następnie wybieram daty wg klucza: im bliższa wartość indeksów "dist" i "distAndTrend" do zera, tym układ bardziej podobny do obecnego. Zaznaczyłem daty zielonymi kółkami.
