Mój główny długoterminowy plan zakłada inwestowanie w Polsce przez kolejne dwa cykle hossy. Mimo, że skupiam się głównie na akcjach, od zeszłego roku zacząłem lokować środki również w funduszach inwestycyjnych.
Podzieliłem polskie fundusze na 3 grupy:
1. ETFW20L.PL - pierwszy dostępny na GPW ETF odwzorowujący WIG20TR (total return, powiększany o dywidendy). Jest to fundusz syntetyczny, w jego składzie są spółki innych krajów europejskich i nawet nie wiem jakie kombinacje. Wykorzystuję go do aktywnej gry:
- akumulować jednostki tanio w zaawansowanej bessie podczas przedłużających się spadków,
- kupować lokalne paniki i skracać odbicia, żeby podbić wyniki,
- redukować w zaawansowanej hossie w czasie rynkowej euforii.
Plusy:
- można kupować i sprzedawać na GPW 'od ręki' (prowizja jak za akcje),
- opłata roczna za zarządzanie 0.45%.
Minusy:
- nie mam do końca zaufania, czy kiedyś fundusz się nie zwinie. GPW jest traktowana jak popychadło przez zagraniczne instytucje - był słoweński Nova Bank, który zbankrutował i akcje wyparowały, podobnie amerykański CEDC czy chińskie wałki, które po zgarnięciu kasy olewają polskich frajerów. Dlatego staram się nie przesadzić z pozycją.
2. inPzu Akcje Polskie - tani (zaledwie 0.5% opłat rocznych, brak opłat za zakup i sprzedaż jednostek) fundusz parasolowy, który z grubsza powinien odzwierciedlać WIG (na razie historia funduszu zbyt krótka, ale dywidendy powiększają aktywa funduszu).
Mam zamiar wykorzystać go do realizacji strategii aktywnej alokacji kapitału:
Obecnie trzymam 100% środków w funduszu akcji, natomiast kiedy NBP zacznie podnosić stopy procentowe i zacznę obserwować wypalanie hossy, zacznę przesuwać środki do funduszu pieniężnego. W tym czasie obligacje powinny tanieć, lokaty rosnąć, potem zobaczę panikę na obligach, NBP czy inny Fed zacznie przebąkiwać o końcu serii podwyżek, więc przesunę środki do funduszu obligacji, by czekać na panikę na akcjach. Na papierze wszystko wygląda fajnie, nie mam ciśnienia, żeby idealnie trafiać - mogę czekać miesiącami na rezultaty, a czas i statystyka niech robią swoje.
Plusy:
- brak prowizji za zakup jednostek,
- niska opłata roczna 0.5%,
- fundusz parasolowy, środki można przesuwać między funduszami przez lata bez płacenia podatku - zostanie on pobrany dopiero po wypłacie środków.
Minusy:
- ubogi wybór funduszy (2 akcyjne, 3 obligacyjne i pieniężny, brak surowcowego), ale wystarczający do realizacji strategii,
- długi czas realizacji zleceń (dni).
Zachowanie obu funduszy na tle WIG20TR:
3. PZU Małych i Średnich Spółek - jeden z najgorszych funduszy w zestawieniu Supermarketu Funduszy Inwestycyjnych mBanku. Otworzyłem niewielką pozycję z horyzontem 12-18 miesięcy w myśl zasady "ostatni będą pierwszymi" licząc, że kupuję blisko dołka:
Plusy:
- chodzi jak SWIG80, wyraźne trendy,
- w SFI brak opłat za kupno/sprzedaż.
Minusy:
- bardzo wysokie opłaty roczne (3.5%).
Podsumowanie.
Fundusze są dla mnie takimi samymi instrumentami do gry, co akcje. Staram się określić ryzyko, potencjał zysku, wyznaczyć optymalny moment kupna/sprzedaży i dostosować wielkość pozycji do ryzyka. Pojedyncza spółka może zarobić 1000% lub stracić 99% w teoretycznie dowolnym momencie, fundusz akcyjny zarobi 20-80% w hossie, a potem się ucieka, bo wszystko odda w bessie.
Mam specyficzne podejście do kupowania akcji: unikam kupowania rozgrzanych spółek w trendach wzrostowych, które ciągną indeksy w górę. Przez to omija mnie wiele okazji. Czasem to świetne firmy, które latami poprawiają wyniki, ale nie potrafię tego przewidzieć. Jeszcze częściej spółki są pchane przez fundusze, którym zależy na pokazywaniu świetnych wyników, by przyciągnąć kapitał. Oba te czynniki są bycze w hossie i dlatego kupując fundusze pośrednio mam ekspozycję na rosnące gwiazdy.
Ciekaw jestem Waszych strategii i wyborów funduszy. Czekam na debiut Beta MWIG40 ETF, bo moment do wejścia w średnie spółki jest dla mnie optymalny.
