Nie lękajcie się

Z kolejnymi latami na karku coraz mniej mam do powiedzenia. Wcześniej sporo komentowałem, miałem tzw. swoje zdanie, broniłem stanowiska. Liczyłem, że poprzez dyskusję przekonam kogoś do mojego punktu widzenia lub nauczę się czegoś nowego, jeśli to adwersarz poda sensowniejsze argumenty. Z czasem zrozumiałem, że bardzo ciężko wyartykułować myśli w sposób uniwersalny, żeby wszyscy rozumieli je w zbliżony sposób. Potrafimy pokłócić się o jakieś zdanie, bo każdy przekłada słowa na swój bagaż doświadczeń i kompletnie inaczej je interpretuje.

Poza tym większość ludzi nie jest w ogóle zainteresowana wyciąganiem lekcji z rozmowy, ponieważ importuje przekonania stada, z którym się identyfikuje. Pragną wykrzyczeć przyswojone "racje" i zwyzywać członków drugiego stada. Jak to ostatnio powiedział Tomek - jeśli patrzysz z wielu punktów widzenia, to nikt cię nie lubi. Tomek spaceruje z psem i jest obserwatorem osiedlowych bójek psiarzy z cyklistami. Gdzieś między nimi pętają się biegacze i neutralni przechodnie. A to wszystko dotyczy dwóch stawów i ścieżki między nimi :)

Przejście między dwoma stawami - teren zmagań uczestników ścieżki

Jestem takim wkurzającym wszystkich outsiderem. Nie przyjmuję żadnego poglądu tylko dlatego, że fajnie, racjonalnie brzmi. Muszę go zgłębić, przetestować na własnej skórze i wyciągnąć wnioski, żeby zacząć głosić. A jak wyciągnę przeciwne wnioski, to będę ten pogląd zwalczał. Z takim podejściem nie mogę należeć do żadnego stada. Co więcej, jeśli przyciągam osoby, które mają podobne poglądy, ale potem je zmieniam, to nagle okazuje się, że je zawiodłem, przestałem czytać ze zrozumieniem itp.

Jeśli coś mogę Wam doradzić po 4 dyszkach na tym padole, to będzie to: nie lękajcie się. Nie lękajcie się odrzucenia przez stado, nie lękajcie się utraty źródła dochodu, nie lękajcie się przedkładania poszukiwania prawdy nad wpasowanie do roli, jakiej oczekuje od was otoczenie. Może nie będziecie bogaci, może powiedzą, że wyglądacie jak bezdomny ( ;) ) , może przestaną was lajkować czy coś tam innego. Wszystko to jest tak nieistotne, że aż śmieszne.

Obserwujcie swoje lęki. One najwięcej powiedzą wam o sobie. Boisz się nowych przepisów o pierwszeństwie pieszych przed przejściem przez jezdnię? Najpewniej wiesz, że zbyt często zdarza ci się naginać przepisy drogowe i świadomość, że teraz będą realne konsekwencje, generuje agresję na wskakujących pod maskę, zapatrzonych w telefony gamoni. Jak byłem gówniakiem (chciałem napisać jak byłem młody, ale przecież wciąż jestem :), jeździłem Golfem jak dureń i dziękuję Bogu, że nikomu nie wyrządziłem krzywdy.

A może wkurza cię, gdy ktoś głosi, że hodowla mięsa jest szkodliwa w skali planety, i jakby wszyscy ludzie tak jedli, to potrzeba by kilku Ziemi do wyprodukowania odpowiedniej ilości pasz? Też taki kiedyś byłem. Irytowali mnie wegetarianie ze swoimi teoryjkami i dwulicową moralnością. 

Kiedyś byłem taki jak większość ludzi: chciałem więcej dróg, dwupasmówek w miastach. Wkurzał mnie gość, który pisał o patologii komunikacyjnej w polskich miastach. Nie zdał kilka razy na prawko i teraz racjonalizuje swoją nieudolność. Ale gdy zacząłem jeździć do pracy rowerem, zobaczyłem jak niesprawiedliwie i niewydolnie jest zaprojektowany system komunikacyjny w Polsce. Jak spychani na margines są piesi, w jakim hałasie i smrodzie żyją mieszkańcy centrów i jak wiele tracą sami kierowcy, godzinami stojąc w korkach. 

 Proszę Cię tylko o dwie rzeczy:

- spędź ze sobą dłuższy czas, obserwuj w jakich sytuacjach odczuwasz lęk,

- wejdź na jakiś czas w skórę drugiej strony; doświadcz jej i sprawdź, czy Twój punkt widzenia się nie poszerzył.

Cierpimy przez brak doświadczenia innych rozwiązań. Jeśli zdobędziesz odwagę, by wejść w buty drugiej strony, Twoje poglądy ulegną zmianie. Dostrzeżesz niuanse. Jeśli przeżyjesz zupełnie nowe doświadczenie, stworzysz precedens i tacy jak ja będą się od Ciebie uczyć.

Lęk to tylko stan organizmu. Czasem ratuje życie, jeśli lękamy się stąpania po krawędzi przepaści, ale w realiach cywilizacji, z jej pierdylionem nieznanych naturze zjawisk, lęk aktywuje się w najbardziej irracjonalnych sytuacjach. Nawet gdy będziesz żył w super bezpiecznych warunkach, lęk się musi pojawić, bo to część życia. Lęk się pojawi, gdy ktoś w TV Ci powie, że masz się bać. Nawet gdy materialnie będziesz w 1% najbogatszych w kraju, będziesz się lękał o utratę pozycji bądź okazji.

I ten właśnie lęk to jeden z najlepszych drogowskazów do poznania siebie. Pokonywanie go prowadzi do przekraczania granic i samopoznania. Zamiast się chować, ulegać mu, wyjdź mu na przeciw i zrób dokładnie to, czego się boisz. Zaskoczysz siebie, jak wiele potrafisz i na jak wiele Cię stać.