O regresji do średniej i strategii

W lutym napisałem post "Trend z każdego robi durnia lub geniusza", w którym zakładałem, że spadki na polskich energetykach wpisują się w pewien schemat: fundamenty nie mają znaczenia, liczy się tylko impet trendu, ale takie skrajne wychylenia są dość szybko korygowane:

https://podtworca.blogspot.com/2020/02/trend-z-kazdego-robi-durnia-lub-geniusza.html


Energetyki

Przypomnijmy wykres WIG_ENERGIA z tamtego okresu:

Jak sytuacja wygląda obecnie:

Rynek pokazał jak wygląda porządne skrajne wychylenie - wsparcie dosłownie runęło, a moja pozycja na energetyce spadła do śmieciowych poziomów. Uśredniłem ją z założeniem, że zredukuję jak będzie wracać do wyłamanych wsparć. Wsparcia teoretycznie powinny zamienić się w opory, ale rynek przeskoczył je w locie. A ja niepotrzebnie pozbawiłem się części bardzo tanio kupionych akcji.

Ok, kolejny raz o tym jak rynek mnie ogłupił nie będę już pisał. Grunt, że jest zarobek i zostało jeszcze trochę akcji. Pytanie: co dalej? Moja strategia jest bardzo prosta, zresztą pisałem o niej już od 2018: paliwa kopalne są passe, nacisk na samochody elektryczne będzie się tylko pogłębiał. Im dalej w przyszłość, tym większe oparcie gospodarki o prąd elektryczny. Wie o tym PKN, dlatego przejęli Energę. Wiedzą o tym "grubasy", dlatego spuścili na dno PGE, Taurona i Eneę, żeby przejąć jak najwięcej akcji. Zakładam, że energetyki są jak PKN i Lotos w 2009 - przez następne 10 lat będą rosły. Lotos urósł od dna w 2009 z 6 zł do 100 zł w 2020:

UWAGA: ten wpis nie jest rekomendacją.
Większość graczy na energetykach straciła lub wyszła na 0, korzystając z obecnego odbicia i nie chce mieć już z nimi nic wspólnego. Sam uważam póki co swoje wejście w energetyki za błąd - za słabo uśredniłem w dołkach, zbyt mocno zredukowałem odbicie. Można to było znacznie lepiej rozegrać. Ale spokojnie: niech wykrystalizuje się trend. Zobaczymy siłę korekt, konsolidacji.


Tendencje

Wykresy polskich energetyków wpisują się w tendencję z poprzedniego wpisu - radykalne wychylenie w dół na value vs growth, polskie akcje vs lokaty i obligacje. Jak widać wystarczy wejście większego kapitału, żeby bardzo szybko urealnić wyceny. Podobnie było np. na Newconnect, gdzie wiele spółek wyceniano poniżej gotówki na koncie. Wieloletnie spadki utrwaliły w głowach brak wiary, że wzrosty kiedykolwiek zawitają na mikro spółki.


Strategia

I właśnie na tym polega moja strategia - kupowanie rażąco taniej wartości z założeniem, że kiedyś większy kapitał skusi się, by podnieść leżący na ulicy portfel. Rok 2020 pokazał jak trudno grać w ten sposób:

1. Kiedy już jest bardzo tanio, może zdarzyć się krach i doprowadzić do absurdalnych wycen, rujnując psychikę graczy.

2. Zbyt szybkie odbicie wprowadza zamęt. Kiedy Tauron wybił na 2-letnie maksima zredukowałem o jedną pozycję za dużo. Liczyłem na jakąś korektę, na której odbiorę taniej, tymczasem kurs poszedł kolejne 20% w górę.

3. Krzywa kapitału nie wspina się liniowo. Większość graczy pragnie takiej relacji kapitału względem czasu:

Nasz mózg potrzebuje nieustannych nagród. Dlatego gracze we wczesnych fazach hossy bardzo szybko pozbywają się zwycięskich pozycji i skaczą z kwiatka na kwiatek.

Zależność kapitału od czasu w mojej strategii wygląda mniej więcej tak:

Wielomiesięczna akumulacja niedowartościowanych aktywów w bessie i trzymanie ich w hossie. Warunkiem jest jednak nie uleganie pokusie do skracania pozycji, "bo przyjdzie korekta, która zje wszystkie zyski". Korekty w hossie przychodzą i często są brutalne i szybkie, ale równie szybkie są odbicia.

Niestety mózg ludzki nie jest przystosowany do takiej gry. Nieustannie dostaje impulsy od środowiska, że jego gra jest zła, ponieważ portfel nie rośnie. Gdyby brał te kilka %, które daje rynek, a potem odkupował niżej, portfel by rósł jak na wcześniejszym diagramie (tak mu się wydaje, bo w rzeczywistości większość aktywnych graczy w długim terminie traci; aby utrzymać tempo wzrostu nadmiernie lewarują się na spadającej zmienności, tracą czujność, a potem wystrzał rynku masakruje ich pozycje). Wraz z cykliczną hossą przychodzi czas żniw i wtedy przez kilka miesięcy pozycja generuje prawie cały wzrost na portfelu. Żniwa trwają zaledwie 10-20% czasu całego cyklu. Jednak gdy patrzysz wstecz, okazuje się, że ta strategia płaci lepiej:

Kosztem jest wielomiesięczne zwątpienie i zawiedzione nadzieje, kiedy kolejne impulsy wzrostowe okazują się pułapkami.