Bessa B

Wiele wskazuje na to, że dynamiczna fala spadków za nami. Nazwałem ją falą A bessy, zatem konsekwentnie obecne wzrosty traktuję korekcyjnie. Myślę, że przybiorą one formę V, będą takim mini-fraktalem kopiującym odreagowanie bessy 2007-2009 w 2009 roku. Czyli: kto nie wsiadł do pociągu z akcjami, nie zarobi. Kto kupi za późno, zostanie z trefnym towarem.

Fale B charakteryzują się tym, że większość bierze je za nową hossę. Były duże spadki, pojawiły się atrakcyjne wyceny, zyski przedsiębiorstw wciąż świetne, wskaźniki C/Z i div yield przepiękne. Obejrzyjmy taką Hydrobudowę - C/Z 6.52, C/Wk 0.52, albo Mostostal Płock. Idealne spółki na długi termin! Tylko dlaczego wciąż spadają od 4 lat? Popatrzmy na WIG_BUDOWNICTWO:

Tutaj kryje się odpowiedź. Gigantyczne kontrakty za unijną kasę się kurczą, spółki najwidoczniej przejadły większość zysków i zmierzają w kierunku wycen z 2005 roku. Deweloperka i inwestycje infrastrukturalne napędzały hossę po wstąpieniu do Unii. Teraz wskazują na szykujące się kłopoty w branży. Ale wciąż dobrze zarabiają, na co łapią się tabuny inwestorów liczących na wzrosty do wartości księgowych.

Na blogach pojawiły się 2 scenariusze, oba bycze :) Owszem, jest sporo piewców armagedonu, ale wśród zawodowców nie widać wiary w nowe dołki. Na tle ostatnich 8 lat aktualne poziomy wydają się bardzo atrakcyjne. Pierwszy scenariusz to analogia do 1998 roku:

Zaznaczyłem strzałkami gdzie widzą wejście zwolennicy tej analogii i gdzie wyjście. Kolejna analogia, to S&P500 1987 (świsnąłem obrazek z bloga W. Białka):

Nanieśmy jednak te daty na wykres cykliczny S&P500 P/E:

Pod jedynką scenariusz 1998 a pod "Black Monday" 1987 rok. Price/Earnings nie pokazuje dokładnie wartości indeksu. W końcówce lat 70-tych widzimy spadki do początku lat 80-tych a indeks już wtedy rósł. Inflacja rosła szybciej, niż wyceny spółek. Co inne jest jednak istotne: obie analogie znajdują się w prawie 30-letnim cyklu WZROSTU tego wskaźnika, natomiast aktualna sytuacja jest dopiero lekko za połową cyklu SPADKOWEGO.

Coraz bardziej skłaniam się do scenariusza deflacyjnego kryzysu. To oznaczałoby, że akcje będą jeszcze dużo tańsze. Wcześniej obstawiałem Wielką Hossę analogiczną do tej, która wystartowała w latach 80-tych już za rok. Miała ją napędzać pękająca bańka na obligacjach i ucieczka kapitału w aktywa. Tymczasem coraz bardziej widzę nas w analogii do początku lat 40-stych. To by oznaczało, że bondy będą się trzymać jeszcze prawie dekadę.

Pomarańczową linią zaznaczyłem jak to widzę (choć nie potrafię sobie wyobrazić :) Może jakiś ogląd da nam japoński NIKKEI za ostatnie 30 lat:

Według tej analogii bylibyśmy właśnie u progu XXI wieku. Nawet podobną świecę wyrysowaliśmy he, he.