Samo się

Od studiów minęło trochę lat i coraz rzadziej widuję kumpli. Zastanowiło mnie, że większość żonkosiów i kawalerów poszerzyło swoje gabaryty. Mi tymczasem ubyło prawie 10 kg (niestety mięśni).

W młodości sporo trenowałem i objadałem się. Teraz jem normalnie, ale prawie cały czas siedzę przy komputerze. Teoretycznie powinienem tyć, bo czasem jedyny dzienny ruch na powietrzu to wyniesienie śmieci. Tłuszcz się jednak nie odkłada a mięśnie, choć mniejsze, są cały czas wyraźnie zarysowane. Dlaczego?

Ponieważ trening wszedł mi w podświadomość. Mimo, że nie ćwiczę, przy każdej czynności automatycznie wykonuję jakieś ćwiczenie. Nie z przymusu, ale wewnętrznej potrzeby mięśni, które chcą wyrzucić nadmiar energii. Nim wstanę z krzesła, robię tzw. pompkę na podłokietnikach, jak jest miejsce, to unoszę nogi w powietrzu. Podobnie przed wyjściem z wanny zawsze unoszę nogi na 25 sekund, ćwicząc brzuch.

Jak tylko poczuję jakieś zmęczenie albo ból pleców (spięcie, stres), automatycznie rozkładam ręce i napinam mięśnie rąk, klatki i pleców a potem je rozluźniam. Czasem z siedzenia przechodzę w przysiad, żeby rozruszać uda i pośladki. Trening mięśni ma tę dodatkową zaletę, że uczy nas kontrolować poszczególne mięśnie - uczymy się własnego organizmu. Wzmaga też naturalny zdrowy oddech, ponieważ podczas rozluźnienia bierzemy głębokie oddechy przeponą (to mój naturalny oddech).

Przy opisywaniu różnych nawyków od razu przypomina mi się Dzień Świra, ale wiele z nich można obrócić na naszą korzyść. Każde z tych mini ćwiczonek składa się na utrzymanie kondycji i figury. Nie jestem już nastolatkiem, więc kwestia wyglądu mało mnie obchodzi, ale jak mawiali starożytni "w zdrowym ciele zdrowy duch" i całkowicie się z tym zgadzam.

Pisałem jakiś czas temu o metodzie zwierząt na rozładowanie stresu, którą zaczerpnąłem z książki o ewolucji (gwałtowny wysiłek natychmiast po sytuacji stresowej, żeby hormony stresu wykorzystać na pracę i nie obciążać organizmu ich rozkładem). Zastosowałem tę metodę u siebie i bardzo szybko weszła mi w nawyk. W zasadzie częściowo każdy z nas pomaga sobie w taki sposób: nagle zaczynamy chodzić po pokoju, napinamy się i rozluźniamy z głośnym westchnieniem. Jednak czasem przy solidnym stresie robię kilkadziesiąt pompek (koniecznie z poprawnym oddechem) aż poczuję, że nie zaciskam zębów ;)

Absolutnie nie chcę się chwalić kondycją, tylko zarazić was chęcią do "przeszkadzania" sobie i robienia prostych rzeczy w taki sposób, żeby fizycznie choć trochę męczyły. Mam taką naturę (z czym niestety musi żyć moja biedna żona), że chciałbym zmieniać świat na lepsze. Wiadomo, że powinno zacząć się od siebie, ale mi się zdarza nazbyt często pouczać innych, zwłaszcza tam, gdzie widzę u siebie korzystne efekty.