Holistyczna teoria rozwoju człowieka cz. 1

Kiedyś sporo pisałem o samorozwoju, zdrowiu, poszerzaniu świadomości. Od dłuższego czasu mam blokadę. Ciągle przenikają mnie jakieś przemyślenia, pomysły, ale nie potrafię sklecić z tego artykułu. Lata temu słowa wypływały same, a dziś pustka. Chciałbym jednak zdać krótki raport, ponieważ cały czas pracuję nad sobą: poszukuję nowe ćwiczenia, czytam książki, testuję na sobie teorie.

Kilka lat temu przechodziłem okres fascynacji filozofiami buddyjskimi przetrawionymi na grunt racjonalnej myśli zachodniej. De Mello, Tolle, wszystko było takie nowe i odkrywcze. Później przyszedł czas na zgłębianie nauki i wiele "duchowych" teorii nie przeszło weryfikacji. Im więcej naukowych źródeł przyswajałem, tym trudniej było sformułować jakąkolwiek myśl, by nie złapać się na głoszeniu bredni.

Z drugiej strony kiedy zacząłem robić rzeczy, które z "naukowego" punktu widzenia miały być samobójstwem dla mojego organizmu (regularne biegi ultra i dieta wegetariańska, chodzenie zimą w krótkim rękawku i bez czapki), zauważyłem, że wielu wniosków z badań naukowych dotyczących zdrowia nie można rzutować na całą populację. Żeby nie wydłużać wywodu: jeśli będziesz przyjmować niewielką dawkę trucizny, po jakimś czasie twój organizm osiągnie odporność na stężenia, które innych zabiją.

Uprawiając długodystansowe biegi, adaptując się do zimna zacząłem przesuwać granice swojego poznania. Lata temu wyciągałem wnioski z tego co sam doświadczałem. Później dowiedziałem się, że z naukowego punktu widzenia to błędna droga i prawdą jest tylko to, czego można dowieść i eksperymentalnie powtórzyć. Jednakże kiedy wchodzisz na terra incognita, okazuje się, że stricte naukowych teorii nie ma. Nie istnieją ścisłe definicje, badania i analizy często prowadzą do odmiennych wniosków.

A ja skupiam się na rzeczach najważniejszych. Jestem uzależniony od poznawania prawdy. Wcześniej ograniczałem się głównie do rozumowania, ale dzisiaj widzę, że także to kim jesteśmy, determinuje jak patrzymy na rzeczywistość. Nie chodzi o tak zwaną mądrość życiową - ta zazwyczaj zbudowana jest na własnych doświadczeniach i choć często pozwala skutecznie przejrzeć motywy ludzkich zachowań, nie jest wystarczająca. Żadna teoria ani własne doświadczenie nie odpowiedzą nam, skąd się wzięliśmy na tym świecie, ani skąd i po co się wziął ten świat. Możemy go jednak zaakceptować, a nawet pokochać i odnaleźć sens bez względu na zewnętrzne okoliczności.

Rozpoczynam nowy minicykl rozwojowy, w którym postaram się przedstawić koncepty, które pozwalają głębiej spojrzeć na rzeczywistość. Pełne zrozumienie tego co piszę wymaga ćwiczeń i przejścia przez często nieprzyjemne stany, ale myślę że warto przeprowadzić przez nie swój organizm (i umysł).

Piszę strasznie ogólnikowo, ale na szczegóły przyjdzie czas. Na razie zostawię Wam tylko tę przynętę. Tym wpisem dodaję otuchy również sobie, bo pojutrze rozpoczynam 7-dniowy post (nie będę nic jadł, tylko pił wodę). Poszczenie jest częścią holistycznej teorii rozwoju człowieka, dlatego chcę wprowadzić je do swojego życia.