Księga est

Dawno temu niejaki Budda doznał oświecenia i zainicjował nową drogę życia, dostępną garstce ludzkości. Jego nauki rozprzestrzeniały się w Dalekowschodniej Azji a adepci buddyzmu czy Zen praktykowali przez dziesiątki lat, by na starość doznać wreszcie tego stanu, pocieszyć się chwilę na emeryturce w klasztorze i odejść z uśmiechem na twarzy.

I tak sobie to trwało przez tysiące lat, aż pewnego razu powstał kraj zwany USA, w którym każdy może szybko osiągnąć wielki sukces. Amerykanie we wszystkim są najlepsi, budują największe samochody i zdobywają najwięcej medali na olimpiadach. Nie jest zatem niespodzianką, że i z oświeceniem poradzili sobie błyskawicznie..

Kiedyś zarejestrowałem się w wydawnictwie Złote Myśli, żeby zobaczyć jakiegoś darmowego ebooka. Nie pamiętam o czym był, wiem że nie zdecydowałem się, żeby kupić od nich cokolwiek. Przez bodajże 3 lata przysyłali mi regularnie reklamy, które kasowałem z automatu. Aż w poniedziałek przypadkowo przeczytałem pare pierwszych wersów. Nie wiem czemu, zaciekawił mnie tekst. Kliknąłem w link do darmowych pierwszych 49 stron książki "Trening Est".

Przyznam, że od razu mnie wciągnęło. Siedzę od 2 lat w tematach związanych z ego, oświeceniem, pisałem o tym na blogu nie raz. Cały starter przeczytałem z marszu i musiałem zobaczyć co dalej - wszedłem zatem na stronę Złotych Mysli. Ebook za ok. 20zł, książka papierowa z ebookiem za ok. 40. Hmm, jak już mam płacić, to chę mieć coś namacalnego ;) Patrzę na allegro - o tam sprzedawcy z programów partnerskich sprzedają książkę po 30zł :) No to do wora. Jeszcze tego samego dnia dostałem link do pełnej wersji ebooka.

Dlaczego tak mnie pochłonęła lektura? Bo te skurczybyki z hameryki naprawdę wiedzą co i jak. Trening est jest masakrycznie skuteczny, to co mnisi osiągają po 30 latach w klasztorze, daje niektórym po 4 tygodniach. Choć nic nie zastąpi prawdziwego przeżycia, fabularyzowana lektura z takiego treningu była dla mnie niezwykle sugestywna. Przeżyłem to co ci ludzie, wreszcie pojąłem, czym jest to mityczne oświecenie. Że właściwie wysławiałem je nie raz, a jednak nigdy nie uświadomiłem sobie tego, bo miałem je w umyśle jedynie jako koncept, w który wierzyłem.

Od zeszłego tygodnia jestem na jakimś wewnętrznym "haju". Biegam, nie chce mi się jeść, nie mam żadnych problemów. Jestem całkowicie spełnionym i szczęśliwym człowiekiem. To nie wzięło się tylko dzięki tej książce. W zeszłe wakacje opisywałem pierwsze doświadczenia z praktyką przebudzenia. Potem nastąpił długi okres oglądania filmów z Mistrzami takimi jak Tolle czy Mooji (polecam je na podlinkowanym blogu mojajoga.wordpress.com). Przez wiele miesięcy budowała się baza pod "oświecenie". Trening est stał się katalizatorem.

Nie chodzi o to, że przeżywam jakiś odmienny stan świadomości. Wręcz przeciwnie - wszystko jest normalnie. Ale nie towarzyszy temu już opór przeciwko rzeczywistości. Potrzebowalem zdobyć wiele wiedzy, by osiągnąć kres wędrówki i wreszcie zacząć żyć. Bez wykładów oświeconych inaczej bym odebrał treść książki. Rzeczy, które burzą naszą uwarunkowaną osobowość trudno odczytać jeśli się nie rozumie słów zapisanych np. w Biblii:
"nie sądźcie a nie będziecie sądzeni". Nasz umysł wszystko ocenia, porównuje, choć to pozwala przeżyć w świecie, utrudnia zrozumienie prawdziwego sensu przekazu.

Także w Biblii znajdziemy cytat "Jestem, który Jestem", tak się przedstawia Bóg Mojżeszowi. Odsuńmy na chwilę słowa Bóg i Mojżesz, które u każdego z nas wzbudzają jakieś tam uwarunkowane odruchy (ktoś np. ma przed oczami starca z brodą, którego się boi, bo trzepał kapucyna, inny rzutuje na to słowo niechęć do kościoła a jeszcze inny cieszy się, bo utożsamił z tym słowem jakiś wewnętrzny stan euforii i samo wspomnienie jest dla niego radosne). "Jestem, który jestem" jest wielkim finałem treningu est, wyrażonym też słowami Buddy, które jakoś tak idą: "robię to co robię, bo to robię" :) O co chodzi? Nie robię czegoś jako skutek innych działań (ja jestem skutkiem zewnętrznych przyczyn), tylko je robię, bo robię. I tyle :)

Wiele godzin przesłuchałem łącznie wykładów E. Tolle'a, by mówić "tak" życiu i choć w to wierzyłem, to nie wiedziałem. A wiara to właśnie domena umysłu. Wierzę w coś tam != wiem, że coś tam jest. Kiedy wiem, to już nie wierzę.

Nie będę się rozpisywał, wszystko co ważne jest w książce i mimo wszystko uważam (jak i autorzy), że książka nie zastąpi prawdziwego przeżycia. Ja się wybudzałem przez ok. 3 lata, zaczynałem od Przebudzenia de Mello, potem dłuższa przerwa, znowu lektury blogów, filmiki, książki. Żeby czytelnik wyniósł coś przydatnego z tego wpisu przedstawię kilka najistotniejszych z mojego punktu widzenia rzeczy:

1. Nasz organizm serwuje nam wiele stanów; niektóre są przyjemne, inne przykre. Te stany są wywoływane zewnętrznymi (pozornie) zdarzeniami i wewnętrznymi. W rzeczywistości zawsze sygnały aktywujące dany stan płyną z wewnątrz, poprzez umysł, który nadaje znaczenie temu co postrzega zmysłami lub temu co wymyślił. Weźmy taki lęk - może dotrzeć dzięki zmysłowi wzroku, gdy widzimy agresywnego psa i umysł buduje scenariusz zagrożenia, ale w praktyce 90% lęku jaki do nas dociera generują myśli - obawa przed przyszłością, samotnością, opuszczeniem, utratą, śmiercią, brakiem pieniędzy, nuda itd.

Generujemy scenariusze, które utrzymują organizm w stanie lęku czy stresu. Co robi 99% ludzi, gdy przeżywa nieprzyjemny stan (zauważmy, że ten sam stan może być wywołany przez wiele zupełnie niezależnych bodźców)? Próbuje jednej z dwóch dróg:

- zaprzecza (próbujemy go zagłuszyć, pokonać)
- podtrzymuje (czytałem badania naukowe, wg których okazało się, że człowiek smutny często dążdy do pogrążania się w smutku - pije, rozczula się, "szuka dna").

Podobnie jest z myślami - męczy nas jakaś myśl. Albo próbujemy ją odsunąć, znaleźć "rozwiązanie", albo wciąż ją przywołujemy i trwożymy się nią.

Czy potrafisz znaleźć inne wyjście?

Rozwiązanie znalazł Budda, a po nim Jezus (kimkolwiek obaj byli, jeśli byli :D, niewątpliwie jednak Ewangelie zawierają nauki o oświeceniu). Po prostu nic nie rób :) Pojawił się stres? Skieruj na niego uwagę - czuj swoje ciało, skup na nim uwagę. Pojawiają się myśli? Obserwuj je. Nie jesteś tymi myślami. Nie szukaj rozwiązania, nie walcz - poddaj się i obserwuj. Nie zdążysz się skapnąć, kiedy przykre uczucie traci swoją moc, wścibska myśl odchodzi sama.

O już po północy, to dokończę innym razem :)
CDN.