Krzyk Ludu

Jestem świeżo po lekturze niezwykłego komiksu "Krzyk Ludu". Na ponad 300 stronach Jacques Tardi stworzył przez 4 lata prawdziwe dzieło sztuki - epicką opowieść w realiach Komuny Paryskiej.

Na tle historycznych wydarzeń krzyżują się losy fikcyjnych bohaterów (policjantów, kapusiów, prostytutek, bandziorów, plebsu, oficerów, artystów, opętanego rządzą zemsty notariusza i wielu innych).

Plansze komiksu pokazują Paryż tamtych wydarzeń z reporterską dokładnością. Uważam, że komiks to najlepsze medium mogące pokazać życie w innych czasach i kulturach (pod oczywistym warunkiem, że autor doskonale zna przedstawiany świat).

Zastanawiające jak szybko wydarzenia potrafią wymknąć się spod kontroli. Z każdą emocją, złamaną konwencją puszczają hamulce człowieka. W końcowym etapie nie ma zbrodni, której nie dopuściłby się przeciętny szewc, sklepikarz czy inteligent. Autor nie szczędzi zresztą drastycznych scen ludzi rozrywanych pociskami artyleryjskimi, rozstrzeliwanych kobiet i dzieci.

Coraz częściej czytam, że społeczeństwa zachodnie dojrzewają do rewolucji. Nie wiem czy władze zdają sobie sprawę z powagi sytuacji, gniew i rozgoryczenie nie narastają liniowo. Są jak podgrzewane kartofle, długo woda się grzeje, bąbluje, wtem zaczyna kipieć i wylewa się piana.

Kolega doxa zamieścił dziś filmy o zatrważających statystykach amerykańskich ( http://slomski.us/2010/10/26/nowa-rzeczywistosc/ ). Rozwarstwienie majątkowe społeczeństwa postępuje w oszałamiającym tempie. Zwykli ludzie tracą pracę i domy, są przygnieceni długami, podatkami (największe obciążenia podatkowe dotykają pracujących, najniżej opodatkowani są posiadacze wszelakich aktywów).

1% oligarchów posiada już ok. 50% majątku USA. Rząd zamiast reform wolnościowych drukuje pieniądze, które zasilają klikę banksterów. Dla zwykłego obywatela zauważalny efekt "pomocy" Fed to rosnące podatki i ceny żywności, paliwa, sztucznie podtrzymywane wysokie ceny domów. W Polsce przyszłość rysuje się jeszcze gorzej, choć z innych powodów. Poświęcę temu odrębny wpis.

PS "Krzyk Ludu" to nie jedyna perełka traktująca o rewolucji. Francuzi mają słabość do podobnych historii, polecam również komiks Sambre . Mniej tu historii i polityki, fabuła kręci się wokół miłości. Polecam oba dzieła zwłaszcza tym, którzy myślą że komiks to infantylne opowieści obrazkowe dla dzieci.